In het kader van mijn opleiding tot klassiek homeopaat, die ik volgde aan de Academie voor Klassieke Homeopathie in Amsterdam, had ik een bijzondere opdracht uit te voeren. Ik moest met een boom of plant waar een homeopathisch geneesmiddel van is gemaakt, 4 maal in één jaar (alle seizoenen één maal) een ‘consult’ houden.
In de klassieke homeopathie is het waarnemen belangrijk; niet alleen wat de cliënt zegt, maar ook wat hij non-verbaal aangeeft of uitstraalt is van belang om de cliënt goed te begrijpen. Juist aan die vaardigheid van waarnemen, wordt met die opdracht gewerkt.
De voorgaande maanden had ik al 2 consulten gedaan, beide bij heerlijk weer. Maar die keer, op 19 januari in de ‘vroege’ ochtend, zat ik dik aangekleed en onder een dekentje in de vrieskou (het was die dag -4°C!) bij ‘mijn’ boom, de Aesculus Hippocastanum, aan het begin van het Arboretum in Oudenbosch, waar je nét de tuin inloopt. Van de vrijwilligers die die dag aan het werk waren om de tuin te onderhouden, had ik nog een warm kussentje gekregen voor in mijn klapstoeltje, en bemoedigende woorden voordat ik de kou ging trotseren.
Het is een beetje een vreemde opdracht, natuurlijk, om 4x anderhalf uur bij een boom te gaan zitten. En de eerste keer zat ik er dan ook nogal ongemakkelijk; ik was ook nogal een tijd op zoek geweest naar een goede kandidaat – liefst een beetje uit de loop, want je voelt je toch een beetje zitten, zo bij een boom, al die tijd. Maar eigenlijk wist ik ook zodra ik deze boom zag, dat dit ‘mijn’ boom was. Dus daar had ik me uiteindelijk toch maar bij neergelegd; ik was bij de boom gaan zitten en heb anderhalf uur geobserveerd. En het bijzondere vond ik te merken dat ik na verloop van tijd op een andere manier contact maakte met de boom dan in het begin. Waar het eerst nog heel objectief was (kijken, bekijken, foto’s maken, beschrijven), ontstond er gaandeweg een soort relatie met de boom. Het werd, gedurende de consulten, dan ook heel erg fijn om bij ‘mijn’ boom te zitten. Ik ben er sinds de opdracht nog vaak heen gegaan. Om even te zitten, te bezinnen, te mediteren of gewoon te genieten van de rust.
Ik ben zowaar een heuse boomknuffelaar geworden, zeg ik altijd maar lachend. Wat een opdracht je al niet kan brengen!
Caroline Nuiten-Zielhorst
