MIJN KIND KAN NIET ZONDER
“Hannah, doe je mee? Dan spelen we homeopaatje!”
Mijn oudste dochter zat met een paar flesjes aan een tafeltje, met haar knuffels om zich heen verzameld. Die hadden allemaal iets wat moest worden verholpen. Met homeopathie, natuurlijk.
Bij ons thuis was dit een heel gewoon scenario. Onze dochters (we hebben er 3) speelden vooral dierenartsje of homeopaatje; de keren dat ze doktertje speelden, waren op één hand te tellen en dan ging het vooral om bloeddruk meten en een spuitje geven. Dat hadden ze zelf nog nooit meegemaakt en dat was voor hen dus reuze intrigerend.
Mijn oudste dochter was 4 toen ik aan de opleiding begon, mijn jongste werd geboren in mijn eerste studiejaar. Mijn kinderen weten niet beter dan dat je kwaaltjes kunt aanpakken met een homeopathisch middel. Ik ontdekte tijdens mijn studie namelijk al gauw dat ik ze met het juiste homeopathische middel vaak snel weer op de rit kreeg.
Een van mijn meest gebruikte voorbeelden om het effect van homeopathie te schetsen, is het volgende: Onze oudste werd met klappende oorpijn wakker. Ze lag te gillen van de pijn. Ik belde school om haar ziek te melden (want dit werd niks, natuurlijk) en ging op zoek naar het juiste middel. Ik heb haar dat homeopathisch middel gegeven en na een klein half uurtje was ze helemaal pijnvrij en kwam ze uit haar bed. Anderhalf uur nadat ik school had gebeld was ze zó enthousiast aan het spelen dat ik bij mezelf dacht ‘eigenlijk had ze gewoon naar school gekund!’. Zó snel kan homeopathie werken in acute situaties.
Eén keer heb ik voor mijn oudste dochter naar de paracetamol gegrepen. Ze had toen zo’n hoofdpijn, en de middelen die ik haar gaf, deden eigenlijk niets voor haar. Met de moed der wanhoop heb ik haar toen een halve paracetamol gegeven. Ze vond het verschrikkelijk vies en het hielp haar weinig.
Als ze nu erge pijn heeft, zegt ze ‘ik hoef geen paracetamol hoor mam, want dat is hartstikke vies en het helpt toch niet!’.
Bij ons thuis is homeopathie dan ook aan de orde van de dag.
Maar niet alles hoeft met een middeltje verholpen te worden, het lichaam mag zelf ook iets oplossen. Het hoeft ook niet altijd direct: het lichaam mag ook de tijd krijgen om het ziekteproces door te gaan en zonder ‘zetje’ te herstellen.
Mijn jongste dochter (6 jaar en met een sterke eigen wil) trekt zich van dat devies echter niks aan. Jeuk aan de vagina? Kriebel tussen de billen? Teen gestoten? Gestruikeld? Hoofdpijn?
Op alle kwalen is het antwoord eigenlijk altijd een luide “Mama, heb je een middeltje?”.
Caroline Nuiten-Zielhorst
